Onze Loopreis: Inspiratie en Volharding met de Beijing Marathon Association

Wu: Voorwoord

De titel van dit deelstuk is bedacht door meneer Gan. Toen de coach ons vroeg om iets te schrijven, stemde ik aanvankelijk in om het te proberen en mijn reflecties te delen. Ik kreeg echter een verkoudheid en was nog niet begonnen met het opstellen van een concept toen meneer Gan, die normaal gesproken schrijven mijdt, enthousiast een dag later dit document naar mij stuurde met de woorden: 'Je bent ziek geweest, dus ik heb snel je opdracht afgemaakt.' In werkelijkheid geloof ik dat dit stuk echt voortkomt uit zijn oprechte inspiratie.

Gan: Vrij Lopen

Door een toevallige kans dit jaar sloot ik me aan bij het beginnersloopkamp van de Beijing Marathon Association, een puur publieke welzijnsactiviteit voor de gemeenschap. Na slechts twee trainingssessies ontdekte ik plotseling de vreugde van gezond hardlopen. Mijn obsessie met hardlopen zwol aan als een onstuitbare rivier, perfect resonerend met de slogan: 'Vijf kilometer, oh vijf kilometer, ik mis je als ik niet om de dag loop.'

Misschien koestert iedereen diep van binnen een verlangen om vrij te lopen, maar het vraagt om een vonk om dit te ontsteken. Degenen die nog niet begonnen zijn met lopen, hebben simpelweg hun moment nog niet gevonden.

Welke Vonk Is Nodig?

Mijn vonk kwam door het begeleiden van mijn partner naar het beginnerskamp. Eerlijk gezegd schaam ik me een beetje om toe te geven dat ik tijdens mijn studententijd dol was op sporten—hoogspringen, basketbal, volleybal, voetbal, tafeltennis en badminton, ik was er allemaal redelijk goed in. Maar na het starten van mijn werk werd ik geleidelijk inactief en nam mijn gewicht gestaag toe.

Op 26 augustus bezocht ik de eerste sessie van het kamp als begeleidende loper. Terwijl ik daar was, observeerde ik, genietend van de goed georganiseerde sfeer van het kamp. Als iemand met een 'semi-professionele' kijk had ik natuurlijk mijn eigen perspectief.

Ten eerste keek ik of de warming-upactiviteiten professioneel waren. Hier zit een methode achter—professionele warming-ups richten zich op het lichaam van top tot teen, met bewegingen die van langzaam naar snel en van klein naar groot gaan. Denk terug aan de warming-uproutine van het kamp; volgt die niet subtiel deze volgorde en principes?

Ten tweede overwoog ik de duur en intensiteit van de warming-up. Door de leiding van de coach te volgen, de warming-up te voltooien met demonstraties en correcties, werd het duidelijk. Deze twee punten overtuigden me dat dit een professionele poging was om gemeenschapssporten te populariseren, geen amateuristisch gebeuren. Zonder reden om te aarzelen, dook ik erin en engageerde ik me volledig.

Hoe Ontsteek Je de Vonk?

Ik voelde drie belangrijke elementen:

1. De filosofie van gezond joggen, met veiligheid als prioriteit.

2. Focus op persoonlijke vooruitgang, niet op competitie, met wetenschappelijke trainingsmethoden.

3. Het systeem van het kamp dat zorgt voor 'kennis en actie als één.'

De structuur van het kamp, vier weken met vier sessies—warming-ups voor de run, stretches na de run, gerichte uitleg na de sessie, acht check-ins, terugbetaalbare borg en gemeenschapsonderhoud—heeft een volwassen, goed functionerend systeem gevormd. Zelfs zonder ervaring kunnen deelnemers met een positieve mindset de basis en professionele aspecten van hardlopen benaderen, van loopjargon tot houding, cadans, hartslag en kracht.

De coaches en pacers waren professioneel, enthousiast en leidden door voorbeeld, van eenvoudig naar uitdagend, waardoor het makkelijk te begrijpen was. De eerste sessie bestond uit het lopen van kleine rondes met Klasse 4, waarbij 3 kilometer werd afgelegd. Ik oefende met het recht houden van mijn rug, het aanspannen van mijn core en het optillen van mijn lichaam, wat de coach constant benadrukte. Door mijn snelheid te verlagen en mijn cadans te versnellen, werd deze techniek snel spiergeheugen. Tussen de sessies door keek ik naar de demonstratievideo van president Zhao over loop houding en liep ik offline 5 kilometer, terwijl ik de belangrijkste punten in mijn hoofd repeteerde.

Tijdens de tweede sessie lette ik goed op de uitleg van vicekamp-leider Qu over ademhalingstechnieken en oefende ik deze tijdens het lopen. De professionaliteit van de coaches is één ding, maar sportieve en artistieke activiteiten vereisen bewuste oefening om de kloof tussen 'weten' en 'doen' te overbruggen. Halverwege de tweede sessie voelde ik plotseling dat ik voor altijd kon blijven lopen—een euforisch, onzelfzuchtig verlangen om gewoon door te gaan!

Het kamp bevordert een geweldige sfeer en gevoel van ceremonie, met een professioneel vrijwilligersteam en een online gemeenschap die diep om beginners geeft. De georganiseerde, gedisciplineerde en systematische aanpak wekt ieders passie voor hardlopen op—een werkelijk opmerkelijke bijdrage.

Hoe Vol te Houden?

Terugdenkend aan die vier weken, trok het bijwonen van het kamp elke zaterdagochtend ons beiden uit onze dagelijkse routines, ons onderdompelend in een reis van eenheid van geest en lichaam. Deze focus kwam niet voort uit externe ruis, maar uit onszelf.

Tussen de sessies door bezochten we nabijgelegen parken om in te checken. Lopen langs Aosen Zuidpark, Zhengchangzhuang Park, Tianyuan Park en Lianshi Lake Park was een proces van het herontdekken van bekende routes en landschappen. Plotseling voelde ik dat er zoveel plaatsen te ontdekken waren in Beijing, niet alleen vluchtige bezoeken maar diepe, gefocuste ervaringen. Het is alsof je je eerste auto krijgt en beseft dat je reis bereik is uitgebreid. Hardlopen vergrootte ons loopbereik enorm, verrijkte onze dagelijkse uitjes, onthulde over het hoofd geziene landschappen en snoeide het vet dat ons traag maakte.

De vreugde van gezond hardlopen gaat niet alleen om vetverlies, reflectie, check-ins, sociale media posts of ijdelheid—het komt voort uit de echte ervaring van het verenigen van kennis en actie. De essentie van gezond hardlopen ligt in 'meegaan met de stroom.' Correcte houding en volharding helpen je de ontspannen sensatie te vinden van core-aanspanning, voorwaartse beweging en moeiteloze beenbeweging—het 'gewoon lopen' gevoel.

De experts in de WeChat-groep van het kamp hebben me altijd aangemoedigd om mijn loopervaringen te delen en anderen te inspireren.

Als iemand die vroeger niet veel om hardlopen gaf, werd ik oprecht geraakt en gemotiveerd door de sfeer van het beginnerskamp van de Beijing Marathon Association, wat de loper vormde die ik nu ben. Het is alleen maar juist om op mijn kleine manier bij te dragen. Ter gelegenheid van het tweejarig jubileum van het kamp en de oproep voor essays, bied ik dit bescheiden stuk aan om de stem van een beginner vast te leggen, in de hoop dat het anderen als referentie dient.

Misschien koesteren we diep van binnen allemaal een wens om vrij te lopen, onze passie en energie zonder beperkingen te bevrijden. Toch wordt dit verlangen vaak begraven onder onze omgeving, levensdruk en dagelijkse klusjes. We hebben een vonk nodig om het te ontsteken en in stand te houden, en het beginnerskamp van de Beijing Marathon Association is de perfecte keuze.

Moge het kamp de vonk zijn voor meer mensen.

Wu: Nawoord

Meneer Gan benadrukte dat dit document een concept was voor mijn referentie, maar ik voel oprecht dat hij authentieke emoties heeft vastgelegd, waardoor er weinig te herzien viel. Ik heb alleen het formaat aangepast en een paar foto’s toegevoegd.

Dat gezegd hebbende, laat me iets toevoegen—of liever, uitweiden—over hoe de vonk van meneer Gan ontstond.

‘Mijn vonk kwam door het begeleiden van mijn partner naar het beginnerskamp.’ Meneer Gan vatte zijn loopreis samen in één zin, kort en krachtig mijn inspanningen en rol in dit proces vastleggend.

Mijn verhaal over het aansluiten bij het kamp is eenvoudig. Het begon toen ik lid werd van een subgroep van een oudergesprek genaamd ‘Rennen, Eten, Rennen, Drinken,’ gevuld met loopliefhebbers. De verhalen van ouders van middelbare leeftijd die vanaf nul begonnen, doorgroeiden naar 5K, 10K, halve marathons, volledige marathons en zelfs ultra-trailraces, inspireerden me en maakten me nieuwsgierig om te proberen. Omdat ik voelde dat mijn loopbasis zwak was en ik niet wist hoe ik goed moest beginnen, zei ik terloops tegen een vriend—een doorgewinterde amateurmarathonloper die me talloze keren zonder succes had aangespoord om te gaan lopen—dat ik eindelijk wilde beginnen met lopen. Opgetogen dat zijn jarenlange aandringen vruchten afwierp, stelde hij meteen voor om het beginnerskamp van de Beijing Marathon Association te proberen en stuurde hij me een paar dagen later een registratielink voor de 13e sessie. Ik aarzelde nog, maar na het openen van de link voelde ik dat het perfect was voor mij—en voor meneer Gan. Omdat alleen lopen niet zo leuk is als samen lopen, besloot ik in stilte om meneer Gan te overtuigen om mee te doen.

Zoals meneer Gan zelf zei, ‘Ik ben iemand die van sporten houdt, ik heb hoogspringen gedaan, basketbal, volleybal, voetbal, tafeltennis en badminton redelijk goed.’ Mensen zoals hij houden meestal niet van lopen, vooral niet van langeafstandslopen, omdat ze het eentonig vinden. Dus hem direct vragen om zich aan te melden voor een beginnerskamp en 5 kilometer te lopen was vrijwel onmogelijk—het vereiste wat tactiek en strategie.

Stap Een: Ik kondigde aan dat ik ging beginnen met lopen en besloot goed te leren door me aan te melden voor een beginnerskamp vanaf nul. Voor meneer Gan, die zichzelf als een sportexpert ziet, was het feit dat ik—iemand die in meer dan 40 jaar geen 5K had gelopen en moeite had met 800 meter—plotseling wilde lopen, iets dat aanmoediging verdiende. Hij bood blij zijn steun en aanmoediging aan.

Stap Twee: Het kamp was op zaterdagochtend vroeg in Aosen, een beetje te vroeg, en parkeren was lastig. Ik vroeg of hij me kon brengen, omdat ik zijn steun nodig had voor mijn fitnessdoel. Uiteraard stemde meneer Gan graag in.

Stap Drie: Lopen vereist goede schoenen, en ik had zijn hulp nodig om ze uit te kiezen, omdat hij de sportexpert is. Meneer Gan, een klassieke uitrustingsliefhebber, had hier geen probleem mee en ging mee naar de winkel. Nadat ik mijn favoriete paar had gepast, zei ik tegen de verkoper om hetzelfde model in herenmaat te brengen. Meneer Gan, licht gealarmeerd, zei: ‘Ik ga niet lopen!’ Ik antwoordde: ‘Je hoeft niet te lopen om loopschoenen te kopen. Is er korting voor twee paar?’ Dus gingen we naar huis met twee paar schoenen.

Stap Vier: Ik zou ongeveer anderhalf uur trainen in Aosen. Wat zou hij in die tijd doen? Naar huis gaan en weer terugkomen zou de ochtend verspillen. Hij zei dat hij rond Aosen zou wandelen. Ik wees erop dat het tempo van Klasse 4 in feite zijn wandelsnelheid was, dus waarom niet met mij meewandelen? Hij stemde toe om mee te gaan. Maar het kamp staat geen ongeregistreerde begeleiders toe (een echte regel), dus stelde ik voor dat hij zich ook aanmeldde. De kosten waren slechts een borg van 50 yuan, je krijgt een shirt, en de borg wordt terugbetaald als je de taken voltooit. En zo stemde meneer Gan, nog steeds niet wetend wat het kamp inhield, vaag in met aanmelden.

Meneer Gan beschreef de rest van het verhaal. Een detail: na de eerste sessie kocht ik zonder zijn mening te vragen andere loopuitrusting voor hem, zodat hij tegen de tweede offline sessie alle professionele beginnersuitrusting had. Voor een uitrustingsliefhebber is een complete set de basis van elke sport. Om gezichtsverlies te vermijden en mijn klachten over geldverspilling te ontlopen, moest hij een tijdje doorgaan.

Dit is het verhaal van hoe meneer Gan en ik samen onze reis met het beginnerskamp begonnen. Ik hoop dat onze band met het kamp in de toekomst verdiept.